Blog Haije Valkema
14 November – Om 6:30 ontwaken we in het biologisch station van de Djoudj na een goede nachtrust. In onze ‘achtertuin’ foerageert een klein groepje grutto’s in de mist, gister wisten we hier een kleurring te scoren van een grutto. Het bleek dat deze grutto elk jaar terug komt naar dit plasje doordat al meerdere personen deze vogel hebben gezien. Na een goed ontbijt staan we om half acht nabij het gebied van Marigot de Khar, een plek waar 1000-en Afrikaanse fluiteenden overwinteren. Hiertussen vinden we 25 grutto’s en gek genoeg zijn 3 vogels geringd, een mooie meevaller!
Om 10.00 vertrekken we naar het grensdorpje Rosso waar Senegal en Mauritanië slechts gescheiden wordt door een rivier die met een stinkende diesel pont overgestoken kan worden. Een grensovertocht naar Mauritanië is niet eenvoudig. Het is een chaos van mensen en als blanke wil iedereen je wel ‘helpen’ in ruil voor een paar centen. Deze hulp wordt soms ongevraagd al gegeven en vervolgens kan je betalen. Na veel het woordje ‘NO’ te hebben gebruikt weten we uiteindelijk Mauritanië te bereiken per pont en hier volgt een nieuwe uitdaging; het verkrijgen van een visa. Dit duurt lang maar uiteindelijk weten we ons met behulp van de park directeur van de Diawling de grens over te werken. Meteen is duidelijk dat je in een ander land bent aangekomen, het leven op straat oogt hard en mensen zijn zichtbaar arm. Kleine kinderen staan met hun hand uitgestoken te bedelen en vragen om geld. Het doet je beseffen dat we in onze westerse wereld het allemaal nog niet zo slecht hebben.
De rest van de dag wordt ingevuld door wachten en mierzoete thee drinken vanwege een defecte auto. Uiteindelijk vertrekken we om 19.00 naar het park Diawling. De chauffeur is duidelijk chagrijnig vanwege het wachten en dat uit zich in zijn rijgedrag. Een heftige rit volgt waarbij op het hoogtepunt de auto wordt gelanceerd en we ons even met vier wielen boven het zeer slechte wegdek bevinden. Gelukkig ziet de chauffeur ook in dat met dit rijgedrag onze levensverwachting niet erg hoog meer is en de rest van de rit gaat het gas er iets minder op.
De volgende dag worden we wakker in een droog landschap en krijgen we een rondleiding door het park. Dit wetland is werkelijk prachtig en met zekerheid één van de mooiste natuurgebieden die ik ooit heb gezien. Het schilderachtige landschap van waterlelies met een overweldigende biodiversiteit. Hier leven de krokodillen tussen de grutto’s en dat maakt het ‘safari gevoel’ toch wel compleet. Na een lange zoektocht weten we uiteindelijk een grote groep van 2000 Grutto’s te vinden, in combinatie met onvoorstelbaar hoge aantallen van 1000-en zomertalingen. Doordat de zomertalingen erg schuw zijn en de grutto’s daardoor ook telkens opvliegen weten we uiteindelijk maar twee kleurringen af te lezen.
Volgende week meer!
Oant Sjen, Tot Ziens
Haije
Haije Valkema is veldassistent bij de Rijksuniversiteit Groningen. Hier doet hij onderzoek naar de Grutto. Dit jaar maakt hij een bijzondere reis langs vele overwinteringgebieden van Grutto’s in Europa en Afrika. Wekelijks houdt hij u op de hoogte met verhalen over Grutto’s en zijn belevenissen.
