Blog Haije Valkema
Het leuke van gekleurringde Grutto’s is dat ze veranderen van een anonieme vogel naar een individu met een naam. Op deze manier kan je broedsucces van deze vogel bepalen maar ook kan je erachter komen waar ze gedurende het jaar verblijven. Dit laatste probeer ik dit jaar voor zoveel mogelijk vogels vast te stellen.
Hierbij vraag ik me af waarom Grutto’s niet allemaal overwinteren in Spanje? Want op het eerste gezicht is het toch helemaal niet voordelig om een retourtje Afrika te vliegen? Je moet namelijk twee keer de zandbak over vliegen (Sahara), dit kan een erg gevaarlijke onderneming zijn doordat er niks te eten valt en je verstrikt kan raken in zandstormen. Uit de gegevens van de zendervogels die zijn te volgen op deze website blijkt ook dat er al een paar vogels deze tocht niet hebben overleefd.
Het lastige aan dit vraagstuk is dat de gebieden waar Grutto’s overwinteren groot en onoverzichtelijk zijn. Meestal zijn het ook nog erg dynamische gebieden waardoor het niet altijd makkelijk is om Grutto’s af te lezen. Daarnaast lijkt het er op dat Grutto’s verschillende reisschema’s hebben. Neem bijvoorbeeld zender Grutto ‘Raerd’, het leek erop dat ‘Raerd’ zou gaan overwinteren in Spanje maar toch besloot ze vorige week om nog naar Afrika te vliegen. Andere zendervogels zaten daarentegen al vanaf juni in Afrika. Door de patronen van zendervogels te analyseren, intensief aflezen van kleurringen en het tellen van aantallen proberen we alle puzzelstukjes op de goede plek te krijgen.
Gister beleefde ik weer een moment waardoor je geïnspireerd wordt en beseft dat trekvogels topprestaties moeten leveren om in leven te blijven. Misschien was ik gister namelijk wel getuige van arriverende Grutto’s? Ik was rond 19.00 uur aan het ringen aflezen toen ik ineens vanuit grote hoogte GRUTOO-GRUTOO-GRUTOO hoorde, een mooi geluid die ze in het voorjaar altijd in Nederland laten horen. Hier in Spanje hoor je dat eigenlijk nooit, toen ik naar boven keek zag ik in zes hele kleine stipjes als kometen naar beneden vallen. Het waren Grutto’s die misschien wel net aankwamen uit Nederland? Ik wist één van de vogels te volgen en zag haar landen, ze bleef ongeveer een minuut onwennig rondkijken, waarna ze haar veren wat begon te poetsen. Na een tijdje begon ze fanatiek te foerageren (eten). Helaas blijft het een speculatie wat hier precies gebeurde maar voor mij was het persoonlijk een mooi moment.
Oant Sjen, Tot Ziens,
Haije
Haije Valkema is veldassistent bij de Rijksuniversiteit Groningen. Hier doet hij onderzoek naar de Grutto. Dit jaar maakt hij een bijzondere reis langs vele overwinteringgebieden van Grutto’s in Europa en Afrika. Wekelijks houdt hij u op de hoogte met verhalen over Grutto’s en zijn belevenissen.
