Priuw my mei dyn hannen
hear fan myn swart ûnder de snie
yn echo fan de stille grize keamer
dêr ’t it langstme sliepend wie
Rûk dan, mei sletten eagen
oan flewielsêft griene titelroas
en wit: yn nij en iepen fielen
sjoch ik no wer, sa oars
Suzan Bosch
